Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit; Quid, de quo nulla dissensio est? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quid vero? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Polycratem Samium felicem appellabant. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.
An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.
Maximus dolor, inquit, brevis est. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Dici enim nihil potest verius. Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.