My blog

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Summus dolor plures dies manere non potest? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Duo Reges: constructio interrete. Quis hoc dicit? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Sed quot homines, tot sententiae; Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Sed ego in hoc resisto; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim possumus hoc agere divinius? Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. ALIO MODO. Respondeat totidem verbis. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Duo Reges: constructio interrete. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Proclivi currit oratio. Si enim ad populum me vocas, eum. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quod totum contra est. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Illi enim inter se dissentiunt. Duo Reges: constructio interrete. Magno hic ingenio, sed res se tamen sic habet, ut nimis imperiosi philosophi sit vetare meminisse. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Praeclare hoc quidem. Reguli reiciendam;

Equidem e Cn. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Tria genera bonorum; Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.

Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Ut id aliis narrare gestiant? Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed residamus, inquit, si placet. At iam decimum annum in spelunca iacet. Nihil enim hoc differt. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Duo Reges: constructio interrete. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Si enim ad populum me vocas, eum.

Scrupulum, inquam, abeunti; Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Sin aliud quid voles, postea. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Non est igitur voluptas bonum. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Non igitur bene. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quid sequatur, quid repugnet, vident. Sed residamus, inquit, si placet. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quid adiuvas? Duo Reges: constructio interrete. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quae sequuntur igitur? Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Refert tamen, quo modo.

Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quis Aristidem non mortuum diligit? Itaque fecimus. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Cur id non ita fit?

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Duo Reges: constructio interrete. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Cur iustitia laudatur? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; At certe gravius. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.

Duo Reges: constructio interrete. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Praeteritis, inquit, gaudeo. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quae duo sunt, unum facit. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Duo Reges: constructio interrete.

Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi, o gurges, Galloni! es homo miser, inquit. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Gerendus est mos, modo recte sentiat. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.

Iam in altera philosophiae parte. Quare ad ea primum, si videtur; Sedulo, inquam, faciam. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Iam contemni non poteris. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Illa tamen simplicia, vestra versuta. At iam decimum annum in spelunca iacet. Duo Reges: constructio interrete.

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Primum divisit ineleganter;

Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Refert tamen, quo modo. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Summus dolor plures dies manere non potest? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Duo Reges: constructio interrete. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit?

Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. An hoc usque quaque, aliter in vita? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Ad eos igitur converte te, quaeso. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Minime vero istorum quidem, inquit. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis;

Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Quippe: habes enim a rhetoribus; Bonum incolumis acies: misera caecitas. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Itaque ab his ordiamur. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.