Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. An hoc usque quaque, aliter in vita? Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Quo modo? Duo Reges: constructio interrete. Hos contra singulos dici est melius. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Ea possunt paria non esse. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum.
Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. A mene tu?
Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Praeclare hoc quidem. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Laboro autem non sine causa; Suo genere perveniant ad extremum;
Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Minime vero, inquit ille, consentit. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.