Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Hoc non est positum in nostra actione. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Duo Reges: constructio interrete.
Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.
Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Idemne, quod iucunde? Ratio quidem vestra sic cogit. Non risu potius quam oratione eiciendum? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?